Taranaki

Ondertussen hebben we weer de overzet van het Zuidereiland naar het Noordereiland genomen. (op de foto de doortocht in Marlborough Sound)
Omdat we Wellington al eerder bezocht hadden, zijn we ook meteen verder getrokken en hebben we halt gehouden in Paekakariki, het eerste plaatsje aan de 40 km lange Kapiti Coast. Daar gaan we verder geen woorden aan vuil maken. Er was niet veel te zien en de kust was ook niet echt aantrekkelijk.




’s Anderdaags dan ook meteen richting noorden verder gereden,waar we 2 dagen overnacht hebben in Oakura, een pittoresk plaatsje aan de Taranaki kust, dat vooral bekend staat om zijn fraaie zonsondergangen (Oakura is Maori voor ‘plaats van flitsende roodheid’ – zie ook foto)
Maar de hoofdreden waarvoor ik naar hier toe gereden was, was het Egmont National Park. Het middelpunt van het park is Mount Taranaki/Egmont (Taranaki voor de Maori’s, Egmont voor de Euro-Nieuwzeelanders). Deze slapende vulkaan (laatste uitbarsting 350 jaar geleden) heeft van uitzicht wel wat weg van de Japanse Mount Fuji. Toen we aankwamen zagen we wel zo goed als niets van de vulkaan, want hij was volledig in de wolken gehuld. De berg is dan ook, met zijn 7000mm regenval per jaar, zowat de natste plek van Nieuw-Zeeland. Er is hier een gezegde ‘Als je de berg kan zien, gaat het regenen. Als je hem niet kan zien, dan regent het al.’



En, zoals elke keer op deze reis, de tweede dag schitterend weer en je zag de berg perfect liggen. (zie foto). Tijd om de wandelschoenen aan te binden, dus. Na een eerste tochtje van een half uur door het bos aan de voet de berg, hebben we ons aan een 2e track gewaagd die 2 uren duurde. Het eerste uur was werkelijk adembenemend. Maar dan wel letterlijk, want het was constant klimmen. (of zou die fles wijn van daags daarvoor tot ademmoeilijkheden geleid hebben ?). Maar goed dat het wandelpad toen draaide en met zijn afdaling begon, anders vrees ik dat we hadden moeten opgeven.

Volgende halte gaan de Waitomo-caves zijn, waarover meer in volgend verslag.

We zitten ondertussen eigenlijk met een probleempje. De Waitomo-caves is het laatste punt op mijn ‘must-do’ lijst. Alles wat ik wilde zien in Nieuw-Zeeland is dan de revue gepasseerd. De cirkel is rond, we zijn overal geweest. Maar we hebben wel nog een kleine tweetal weken te gaan. Strandliggers zijn we niet, in een stad rondhangen hou ik juist 1 namiddag vol. We zullen eens goed moeten peinzen waar we nu nog naar toe zullen trekken. Als er iemand suggesties heeft….