Aotearoa : "Het Land van de Lange Witte Wolk"Ooit, in een gulle bui, schiep moeder Natuur Nieuw-Zeeland.
Met zijn fjorden, zijn vulkanen, meren, bossen, geisers en bergen is dit land een gedroomd kunstwerk van de natuur, dat baadt in een gematigd subtropisch klimaat.
De natuur kan enigszins vergeleken worden met die van Zwitserland of Oostenrijk, het klimaat met het Zuidfranse. De zeeën voor de kust zijn gevuld met walvissen, dolfijnen en zeehonden. Het grootste bezit van Nieuw-Zeeland is een overvloed aan ruimte, waardoor je als bezoeker overspoeld wordt door een voortdurend gevoel van vrijheid.
Aotearoa, Land van de lange witte wolk. Zo noemden de eerste bewoners Nieuw-Zeeland, de Maori's, toen zij het voor de eerste keer zagen. De Maori kwamen halverwege de 14de eeuw met hun grote kano's uit de Polynesische archipel aangevaren op zoek naar een beter leven. Tot begin van vorige eeuw leefden zij geïsoleerd van de rest van de wereld. De Europeanen troffen hen aan in een Stenen Tijdperk.
Kunst en muziek speelden in het leven van de Maori echter een grote rol en zijn cultuur, die Maoritanga wordt genoemd, speelt nog altijd een grote rol. Het gekleurd houtsnijwerk is een kunstuiting die vele gebouwen van het land, en straks ook toeristenkamers, siert.
Nieuw-Zeeland is niet groot, maar wel negenmaal groter dan België. Het ligt wel down under, aan het andere eind van de wereld, zoals ook de Australiërs zeggen wanneer zij de datumgrens in de Stille Oceaan overschrijden. De datumlijn ligt ter hoogte van het Polynesische eiland Tonga.
Het Noorder en het Zuidereiland strekken zich uit over een totale lengte van 1600 km. De huidige benaming van dit paradijs verwijst echter naar de eerste ontdekker Abel Janszoon Tasman, een Nederlander. Aanvankelijk noemde hij het Statenlandt, maar zijn regering maakte er Nieuw-Zeeland van. De zee tussen het gevonden land en Australia kreeg wel zijn naam, Tasmaanse zee.
geschreven door Walter Vaerewijck
