18 maart 2006

The end of the journey

Al weer enige dagen geleden dat ik nog een berichtje geplaatst heb. Nu, dat heeft zijn redenen. Zoals ik al eerder had gemeld, was ik een beetje door de inspiratie van reisdoelen geraakt. We hebben, naar mijn bescheiden mening alles gedaan en gezien in Nieuw-Zeeland, wat er gedaan en gezien moest worden. Ik moet er bij zeggen, dat het wel echt de max was. Nog nooit een land mogen aanschouwen met zoveel verscheidenheid in fauna en flora.
De laatste week hebben we terugweg naar Auckland zo lang mogelijk gerekt en hebben we dagelijks weinig kilometers afgelegd en bij elke mogelijkheid halt gehouden om iets te bezichtigen. Maar blijkbaar zijn we intussen zo verwend geraakt, dat we overal het idee hadden dat we dit eigenlijk al allemaal gezien hadden. De grote wegen vermeden (om niet te snel vooruit te geraken) en snel een kampeerplek opgezocht om in alle rust wat te eten en te drinken en gewoonweg niets te doen.
Vandaag heb ik de campervan terug ingeleverd bij de Maui-vestiging. Precies 10.050 km zijn er bijgekomen op de teller sinds we hem 66 dagen geleden in ons trotse bezit kregen. Hij heeft zich al die tijd perfect gedragen, niks geen haperinkje, geen platte band, geen accidentje. Ideaal dus. Ben nu wel blij dat ik het er indertijd op gegokt heb om geen extra dure verzekering te nemen. Als je de dure verzekering (extra 20$ per dag) niet betaalde, moest je bij iedere eventuele schade de eerste 1200$ zelf betalen, zelfs als je zelf niet in fout bent.
Je moest die 1200 $ wel op voorhand voorschieten. Ze zouden die terugbetalen als je de camper schadeloos en proper terugbracht.
Gisteren hebben we met zijn twee de hele namiddag als bezetenen het busje opgepoetst, opgeblonken... want je weet maar nooit.
Toen ik vandaag onze superzuivere Toyota inleverde, werd er een snelle blik naar geworpen, een keertje rondgelopen en betaalde ze mijn 1200 $ terug, zonder grondig nazicht of alles er nog wel in zat wat er in hoorde te zitten (potten, pannen, bestek, handdoeken, lakens, gsm, stoeltjes, tafeltje...) Had ik dat geweten, ik denk dat we ons niet zo afgesloofd zouden hebben om dat ding van binnen en van buiten te doen blinken als een spiegel.

Morgen brengen we nog een bezoekje aan Auckland Zoo. Zoals sommigen onder jullie weten, probeer ik in elk land, dat ik bezoek, de plaatselijke dierentuin met een bezoekje te vereren. Ben benieuwd hoe de Kiwi's dieren in gevangenschap behandelen.
Overmorgen staat ons dan de zeer lange terugvlucht naar ons Belgenlandje te wachten. Tegen de tijd dat we weer in ons apelandje zullen zijn, zou de lente moeten begonnen zijn. Ik hoop dat de temperatuur dan ook in de hoogte schiet, want ik ben ondertussen wel aan die zwoele zomeravonden gewend geraakt.

1 opmerking:

Anoniem zei

Wishful thinking