Het Zuidereiland – Marlborough Sounds.

De overtocht naar het Zuidereiland was een schitterende reis. Gelukkig hadden we schitterend en open weer zodat we ten volle konden genieten van de Marlborough Sounds die we kilometers doorvoeren alvorens Picton te bereiken. De Marlboroughs Sounds zien eruit als een rij bergruggen, maar zijn eigenlijk dalen die overstroomd zijn door de oceaan met een groot aantal baaien, zeearmen en verborgen inhammen. I.p.v. in Picton een camping te zoeken ben ik meteen afgeslagen naar de Queen Charlotte Drive, de bekendste weg van de Marlborough Sounds, een fraaie route tussen Picton en Havelock. We hebben enkele kilometers verder halt gehouden aan de Ngakuta Bay.

Ondanks dat het duidelijk stond aangegeven dat kamperen verboden was, hebben we het er toch maar op gewaagd en besloten om hier de nacht door te brengen. We konden gewoon de verleiding niet weerstaan. Zelden zo’n schilderachtig plaatsje gezien, zo goed als verlaten, een mooi strand, pittoresk aanlegpiertje, nooit geziene watervogels, blauwgroen water ...etc. Echt waar, zooo schuune !
Na een uurtje komt er een oudere vrouw op een mountainbike en aanhangwagentje ons plekje opgereden. Vol verrukking kijkt ze rond en vraagt aan mij of ze haar zouden wegjagen als ze haar tentje hier zou opslaan. Ik vertel haar dat wij ook onze kans hier wagen en ze zoekt zich ook een plekje. De vrouw blijkt een 56-jarige Française te zijn, die op haar fiets een wereldreis maakt van 25 maanden. We nodigen haar uit om samen met ons het avondeten te nuttigen, want alles wat ze blijkt bij te hebben voor die avond, zijn drie koude gekookte aardappelen en een tomaat. Een lekkere pasta met kip leek ons toch meer een maaltijd voor iemand die de ganse dag over een heuvelachtig parcours heeft gefietst.
De kranige dame, moeder van 2 kinderen en grootmoeder van 3 kleinkinderen, is aan haar 2e jeugd bezig en heeft, helemaal op haar eentje, de laatste 16 maanden zowat de halve wereld doorkruist op haar mountainbike. Ze heeft als lerares in de buurt van Monaco 25 maanden onbetaald verlof gekregen en houdt een website bij, die de kinderen van haar school in staat stelt om haar te volgen en vragen te stellen over de plekken die ze bezoekt, waaronder Italië, Egypte, Yemen, India, Birma, China, Vietnam, Cambodja, Thailand, Nieuw-Zeeland … Australië, Indonesië en Canada staan nog op het programma. ( Zie ook de website lemondeavelo.skyblog.com.) Enkele jaren geleden heeft ze volledig Zuid-Amerika doorkruist. Ze spreekt vloeiend Frans, Italiaans, Spaans, Duits en Engels.
Mijn petje af voor zo’n bewonderenswaardige vrouw en ben blij dat we een avondje naar haar verhalen hebben mogen luisteren.

’s Morgens hebben we afscheid genomen van haar en zijn verder de Queen Charlotte Drive afgereden met de nodige tussenstops, om het landschap te bewonderen en een korte wandeling te maken. In Havelock zijn we van de piste naar Nelson afgeweken omdat we eerst de oostkust van het Zuidereiland willen bereizen. We zijn naar Blenheim getrokken door het dal van Wairau, de grootste en bekendste wijnstreek van NZ, bekend om zijn Sauvignon blanc. Morgen zetten we onze reis langs de oostkust verder en het einddoel zal dan Kiakoura zijn.