31 januari 2006

Taumatawhakatangihangakoauotamateaturipukapikimaunahoronukupokaiwhenuakitanatahu.


Hou je adem in en probeer deze naam zo snel mogelijk uit te spreken. Pas op ! Verstuik je tong niet. Dit is de langste plaatsnaam van de wereld. Ik dacht eerst dat men een dorpje zo genoemd had (ocharme inwoners, die zo’n naam op elk officieel document zouden moeten invullen), maar het bleek de naam van een heuvel te zijn. We hebben er speciaal 50 km omweg voor gemaakt omdat die naam me intrigeerde en ik toch echt een fotootje van dat plaatsnaambord wou hebben. Blijkt die naam dan ook nog eens een afkorting te zijn van iets Maori, wat vrij vertaald naar ’t Engels zou moeten zijn ‘ the brow of a hill where Tamatea, the man with the big knees, who slid, climbed, and swallowed mountains, known as land eater, played his flute to his lover.’ Je moet er maar opkomen.
We zijn ondertussen vertrokken uit Hawke’s Bay (na bezoekjes aan de Art-Deco steden Napier en Hastings). We hebben de nacht doorgebracht in Haumoana, in de buurt van Cape Kidnappers, ons campertje mooi verborgen tussen de struiken aan het strand. I.p.v. de grote route te volgen hebben we ons een weg gebaand over de kleinere, kronkelende, maar veel mooiere wegen richting zuiden. Je doet er allemaal wat langer over, maar je rijdt dan wel helemaal alleen tussen al dat natuurschoon. Met tussenstappen rijden we nu richting Wellington, hoofdstad van NZ, waar ik zal proberen uit te vissen hoe we zo goedkoop mogelijk de overzet naar het Zuidereiland kunnen aanvatten.

Geen opmerkingen: