Gisteren hebben we het noordelijkste punt van Nieuw Zeeland, dat met de auto te bereiken is, aangedaan. De laatste 21 km naar Cape Reigna gingen over onverharde weg, een soort wasbord met hopen stof en verradelijke kuilen. Bijna aangekomen zagen we een identiek Maui campervannetje als het onze dat zwaar in botsing was gekomen met een tegenligger. Dure vakantie, want als je de verzekeringsvoorwaarden kent, weet je dat je sowieso veel moet dokken als er iets met je camionetje gebeurt. No matter who's to blame.
Vuurtoren op Cape Reigna.
Spijtig genoeg hadden we een verkeerd moment uitgekozen, want de hele kaap was gehuld in een dikke mist. De vuurtoren konden we wel zien als we dichtbij kwamen, maar hoe de Tasmaanse zee en de Stille oceaan samenkwamen was niet meer met het blote oog waarneembaar. Nu ja, de wondermooie natuur op de weg naar de kaap was al meer dan de moeite om de hele trip te ondernemen.
Overnachten hebben we gedaan aan Doubtless Bay, dat zijn naam dankt aan een passage uit Cook's logboek waarin hij schreef 'the body of the water is doubtless a bay'. Het ligt aan de oostkant van het Karikari schiereiland en heeft pitoreske grotten en zandstranden. Het plaatsje waar we verbleven had de welklinkende naam Whatuwhiwhi. Ik krijg zo langzaam de indruk dat de helft van de plaatsnamen hier begint met Wha... Op de lange duur raak je echt de draad kwijt als je hier je je weg zoekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten